Bizlere farklı metinler sunamadıkları için çocuk tiyatrosu hakkında bildiklerimiz, gördüklerimizden ibaretmiş gibi sanılıyor…
Çocuk tiyatrolarında yaratıcı yöntemler, evrensel nitelikler , uluslararası boyutlar ne durumda? Yaratıcılığın gelişimi, tiyatro sanatı ile ne düzeyde sağlanabiliyor?
Tiyatronun, sanatın önemli insanlarından Sayın Ömer Şahinbaş; Genel Koordinatörlüğünü üstlendiği “Direklerarası Tiyatro Seyircileri” ile birlikte bu sezondan itibaren özellikle bu yönde sorulara cevaplar aramaya devam ediyor. Önemli bir görevi daha yerine getirmek için kolları sıvayarak önemli bir adım daha atmış oluyor böylece…
Bir çocuk oyununa “iyi oyun” diyebilmek için gerekli olan ön koşullar nelerdir ?
Oyunlarda ve tüm çocuk oyunlarında, çocuk ile yetişkinlerin dünyasının ne kadar örtüştüğüne de bakmak gerekliliği ön plana çıkıyor.
Bir yetişkinin kendi benliğine yapışan kabuklarından arınabilmesi, geleneksel eğitim sisteminden sıyrılabilmiş olması çocuğun gereksinimlerini daha iyi karşılar. Kaldı ki kişi ne kadar özgürleşir ve özgünleşirse bu durum eğitim sistemine de yansıyacaktır. Çünkü bireyin sahip olduğu özgüven ve özgünlük çocuk eğitiminde önemli bir faktördür.
Ülkede, evrensel bir düzeyde eğitim-öğretim gerçekleştirebiliyor muyuz? Yeterli donanıma sahip miyiz?
Peki bu standart, sıkıcı hatta gereksiz olan bazı ders müfredatları işlenirken, eğitim sisteminin içindeki yenilikleri de görüp takdir etmeyi unutmadan, ayrıca eskidi dediğimiz sistemin artık anlaşılabildiği bu dönemde, “tiyatro” her zaman bağımsız ve yeni kalabiliyor mu, farklı alternatifler sunabiliyor mu?
Sanat insanları yeni gelen nesle, çocuklara karşı sorumluysa eğer, bu sorumluluğu üretimleriyle üstlenmiş olmuyorlar mı?
Bir yanıt bırakın