mavi

sen bana hep başkalarının şiirlerini söyledin

başka şiirlerle büyüledin

sanki kalbinin kendi sesi yokmuş gibi

ben seni öperken atay ı

severken edep i sevmiş

can’sever e sarılmışım canla

başla

uyar a ermiş,başım göğe ‘aziz’  ile …

benimse içimde bir Öz’lü vardı

içimden bir … … koşardı sana doğru

ellerim kalem tutardı az biraz

ferah söylerdi sana dilim

sen kendi sesimi sorardın özleyerek zaman zaman

kendini unutmuş bana

beni koyardın kimsesizliğinden…

gözlerinden çıkardığım mavi oldu

kalbim

seni unuttum o şiirler de

şehirler de

yurdumda kan

elimde bir bardak çay

demlenir canım canda,

 

 

 

 

 

 

 

 

1.11.14

AN’S.